Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

«Ռու­սը միշտ էլ թուր­քի ա­խո­յանն ու ա­մե­նավ­տան­գա­վոր թշ­նա­մին է ե­ղել»

«Ռու­սը միշտ էլ թուր­քի ա­խո­յանն ու ա­մե­նավ­տան­գա­վոր թշ­նա­մին է ե­ղել»
06.11.2020 | 09:59

Թուր­քա­գետ ՏԻ­ՐԱՆ ԼՈՔՄԱԳՈ­ԶՅԱՆՆ այն տե­սա­կե­տին է, որ Ադր­բե­ջա­նի պաշտ­պա­նու­թյու­նը վա­ղուց էր Թուր­քիա­յի ձեռքն ան­ցել, հի­մա մեկ այլ գոր­ծըն­թաց է տե­ղի ու­նե­նում՝ թուր­քա­կան իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը «մաք­րում» են Ադր­բե­ջա­նի վեր­նա­խա­վի այն ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին, ո­րոնք ռու­սա­կան «դպ­րոց» են ան­ցել կամ ռուս բա­րե­կամ­ներ ու­նեն:

«Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում նա մեկ­նա­բա­նում է՝ հայր Ա­լիևը, ի տար­բե­րու­թյուն որ­դի Ա­լիևի, բա­վա­կան խե­լա­ցի էր (ի մի­ջի այ­լոց, խե­լա­ցի թշ­նա­մի ու­նե­նա­լը նույն­պես բախ­տա­վո­րու­թյուն է) ու որևէ կերպ թուր­քա­կան ազ­դե­ցու­թյան տակ չէր մտ­նում: Հի­շում է՝ մի տե­սագ­րու­թյուն կա ան­գամ, որ­տեղ Հեյ­դար Ա­լիևը հայ­տա­րա­րում է, որ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բաղն Ադր­բե­ջա­նի մաս չէ, ու ի­րենք որևէ ի­րա­վունք չու­նեն Ղա­րա­բա­ղի նկատ­մամբ:


- Բայց խե­լա­ցի Ա­լիևից հե­տո ե­կավ հի­մար Ա­լիևն ու ի­րեն ամ­բող­ջու­թյամբ թուր­քե­րի ձեռ­քը գցեց կամ թուր­քե­րը վերց­րին ի­րեն ու սկ­սե­ցին թուր­քա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը ա­ռաջ տա­նել, ին­չը Հեյ­դար Ա­լիևի վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հա­կադ­րու­թյունն էր,- ա­սաց թուր­քա­գե­տը։- Ա­լիևն այ­սօր միայն ինչ-ինչ գյու­ղեր «գրա­վե­լու» մա­սին հայտա­րա­րու­թյուն­ներ է ա­նում, մնա­ցա­ծով զբաղ­վում են թուր­քե­րը: Իսկ երբ խն­դիր­ներ են ա­ռա­ջա­նում, տես­նում եք, Թուր­քա­յի ար­տա­քին գոր­ծե­րի նա­խա­րա­րը կամ մեկ այլ պաշ­տո­նյա է մեկ­նում Բա­քու:

-Ա­սում եք` Թուր­քիան ա­զատ­վում է Ադր­բե­ջա­նի ռու­սա­մետ պաշ­տո­նյա­նե­րից: Փաս­տո­րեն Ան­կա­րան Ար­ցա­խի, ին­չու ոչ, նաև տա­րա­ծաշր­ջա­նի այլ խն­դիր­նե­րի մա­սով Մոսկ­վա­յին չխառն­վե­լու ազ­դակ է հղում:
-Ճիշտ եք մեկ­նա­բա­նում, և հույս ու­նեմ, որ ռուս­ներն այս ա­մե­նը հաս­կա­նում ու տես­նում են, թեև նրանց գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րից այդ ա­մե­նը չի նկատ­վում: «Ռու­սա­թափ­ման» այդ գոր­ծըն­թա­ցը, ա­ռա­ջին հեր­թին, հենց Ռու­սաս­տա­նի հա­մար է վտան­գա­վոր, քա­նի որ տա­րա­ծաշր­ջա­նը ռու­սա­կան է, Ադր­բե­ջանն էլ ՌԴ-ի հե­տին պար­տեզն է, ու Թուր­քիան այն ի­րե­նով է փոր­ձում ա­նել: Զար­մա­նա­լին այն է, որ այդ հան­գա­ման­քը Ռու­սաս­տա­նին չի բար­կաց­նում, ա­վե­լին՝ ար­տա­քին գոր­ծե­րի նա­խա­րար Սեր­գեյ Լավ­րովն ա­սում է, որ Թուր­քիան ի­րենց լավ գոր­ծըն­կերն է: Հե­տաքր­քիր է՝ ո՞ր ա­ռու­մով է լավ գոր­ծըն­կեր, ի՞նչ գոր­ծեր են ա­նում: Տա­րա­ծաշր­ջա­նը մաս­նատ­վում է, փաս­տա­ցի փոր­ձում են վերց­նել ՌԴ-ի ձեռ­քից, ու դա ար­դեն մտա­ծե­լու տե­ղիք պետք է տա: Միշտ այն կար­ծի­քին եմ, որ ռուս­նե­րը, որ միշտ լավ բա­նակ ու զին­վոր­ներ են ու­նե­ցել, եր­բեք էլ լավ դի­վա­նա­գետ չեն ե­ղել: Կար­ծում եմ՝ այժմ էլ նույնն է կա­տար­վում, ռուս դի­վա­նա­գետ­ներն այժմ խայ­տա­ռակ աշ­խա­տանք են կա­տա­րում տա­րա­ծաշր­ջա­նում: Ե­թե ինչ-որ հրաշ­քով թուր­քե­րին ու ադր­բե­ջան­ցի­նե­րին հա­ջող­վի ինչ-ինչ հա­ջո­ղու­թյուն­ներ գրան­ցել այս պա­տե­րազ­մում, ա­պա ՌԴ-ն շատ մեծ խն­դիր­նե­րի ա­ռաջ կկանգ­նի: Ին­չու՞, բա­ցատ­րեմ. Թուր­քիան սկ­սե­լու է ի­րա­գոր­ծել Մեծ Թու­րա­նի իր ծրա­գի­րը, ու այն­պես չէ, թե թուր­քը, ռու­սի նման, ա­սե­լու է՝ ռու­սը լավ «պարտ­նյոր» է, ու խնա­յե­լու է նրան: Ի­հար­կե ոչ, ռու­սը թուր­քի հա­մար միշտ էլ ա­խո­յան է ե­ղել, ա­մե­նավ­տան­գա­վոր թշ­նա­մի: Ար­տա­քուստ գու­ցե ցույց է տա­լիս, թե «պարտ­նյո­րու­թյուն» է ա­նում, բայց ներ­քուստ միշտ էլ փոր­ձել է կազ­մա­լու­ծել Ռու­սաս­տա­նը:
-Վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հայ­տա­րա­րում է՝ դեմ չէ Ար­ցա­խում ռուս խա­ղա­ղա­պահ զոր­քե­րի տե­ղա­կայ­մա­նը: ԱՄՆ-ը պատ­րաս­տա­կա­մու­թյուն է հայտ­նել սկան­դի­նա­վյան եր­կր­նե­րի, ա­սել է թե՝ ՆԱ­ՏՕ-ի զոր­քերն այս­տեղ ու­ղար­կելու: Թուր­քիան էլ տաս­նա­մյակ­ներ շա­րու­նակ պն­դում է՝ ին­քը նույն­պես պետք է ներգ­րավ­ված լի­նի բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցում: Ո՞վ, ինչ­պե՞ս ու ինչ­քա­նո՞վ կներգ­րավ­վի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի նոր փու­լում:
-Թուր­քա­յի՝ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի կողմ դառ­նա­լը բա­ցա­ռա­պես իր, ոչ թե Ա­լիևի ցան­կու­թյունն է: Ան­կա­րա­յի այս նկր­տում­նե­րը վտանգ են նաև Ռու­սաս­տա­նի հա­մար, ու Մոսկ­վա­յում, այս ա­մե­նը հաս­կա­նա­լով, փոր­ձում են կան­խել դա ու հս­տակ հայ­տա­րա­րում՝ Թուր­քիա­յի մաս­նակ­ցու­թյու­նը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցին ան­կա­րե­լի է: Ինչ վե­րա­բե­րում է ռուս խա­ղա­ղա­պահ­նե­րին, ա­պա այս­տեղ մի հարց կա. մենք խո­սում ենք Ար­ցա­խի՞, թե՞ Հա­յաս­տա­նի՝ Սյու­նի­քի տա­րած­քում տե­ղա­կայ­վե­լիք խա­ղա­ղա­պահ­նե­րի մա­սին: Վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի խոս­քից են­թադ­րել կա­րե­լի է, որ խոս­քը Սյու­նի­քի մա­սին է: Գա­լով Ա­մե­րի­կա­յին՝ ակն­հայտ է, որ նա, ա­ռա­ջին հեր­թին, ու­զում է փչաց­նել Ռու­սաս­տա­նի գոր­ծե­րը: ՈՒ ե­թե ռուսն ա­սում է՝ ես պատ­րաստ եմ իմ խա­ղա­ղապահ­նե­րին տե­ղա­կա­յե­լու, ԱՄՆ-ը դրա դեմ հա­կա­քայլ է ա­նում՝ հայ­տա­րա­րե­լով սկան­դի­նա­վյան եր­կր­նե­րի ա­ռա­քե­լու­թյան մա­սին: Բայց Ա­մե­րի­կա­յին այս­տեղ չեն ըն­դու­նի, հետևա­բար մտա­ծում է՝ ա­վե­լի լավ է սկան­դի­նա­վյան եր­կր­նե­րի զոր­քե­րի տես­քով իր ներ­կա­յու­թյունն ա­պա­հո­վի: Բայց վա­ղը, մյուս օ­րը խա­ղա­ղա­պահ­նե­րը կա­րող են ա­սել՝ նե­րե­ցեք, մենք պաշտ­պա­նել կամ ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ ի­րա­կա­նաց­նել չենք կա­րող, կա­րող ենք միայն ար­ձա­նագ­րել՝ ով և ինչ­պես հար­ձակ­վեց կամ պաշտ­պան­վեց: Լավ, են­թադ­րենք խա­ղա­ղա­պահ­նե­րը ներ­դր­վե­ցին, բայց հար­ցը հո դրա­նով չի՞ լուծ­վե­լու: Նրանք զին­վոր­ներ են ըն­դա­մե­նը, հա­ճախ ի­րենց աչ­քի ա­ռաջ մարդ են մոր­թում, բայց նրանք ոչն­չի չեն խառն­վում, ո­րով­հետև այդ­պի­սի հրա­ման չու­նեն: Կարճ ա­սած՝ ինչ­քա­նով են նրանք խա­ղա­ղու­թյուն պահ­պա­նող, դա քն­նարկ­ման հարց է: Մեր մեջ թեև շատ են ա­մե­րի­կա­մետ­նե­րը, որ ող­ջու­նում են ԱՄՆ-ի՝ խա­ղա­ղա­պահ­նե­րի մա­սին հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, բայց հարց է՝ ի՞նչ կս­տա­նանք ու ի՞նչ կկորց­նենք, ե­թե այս ծրա­գի­րը կյան­քի կոչ­վի:


Զրույ­ցը` Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 14474

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ